Ik had eigenlijk zo’n vier, vijf parttime jobs en ik probeerde met passen en meten genoeg geld te verdienen voor mezelf en het soort verslaafde levensstijl waarin ik terecht was gekomen. Mijn moeder was aan botkanker overleden en ik verloor mijn beste vriend door een auto-ongeluk. Ik wist niet hoe ik moest omgaan met de vele verliezen die ik had meegemaakt.

Ik begon te laat te komen op mijn werk. Ik werd nalatig. Al mijn spaargeld om dingen voor mijn huis te kopen, voedsel, alles ging gewoon op aan drugs. En voor ik het wist, kon ik niet meer stoppen met het gebruik ervan. Ik begon te proberen om het af te wennen. Ik begon te proberen niet meer te gebruiken en ik werd alleen maar ziek, kreeg het koud, het leek of mijn rug gebroken was, of ik aan het doodgaan was. En ik kon gewoon niet meer stoppen en toen ging ik met mijn vader praten en om hulp vragen.

Toen we over Narconon hoorden, werd er gezegd, dat het veel praktischer was dan alleen maar groepstherapie; je leert er namelijk levensvaardigheden en het vermogen om je karakter op te bouwen, zodat deze niet tekort zouden schieten op de gebieden waar ik zwak in was en ik die keuzes niet meer hoefde te maken.

Het personeel was zeer behulpzaam, net als vele anderen die dezelfde stappen deden. Ze hielpen me uit de schulp te kruipen waarin ik leefde. En na het saunaprogramma voelde ik me fantastisch. Ik voelde me jaren jonger. Ik voelde me niet meer vergiftigd, voelde me niet versuft. Ik voelde me energiek. Mijn lichaam voelde goed aan. Ik voelde me weer de oude.

En het beste van het programma was dat ik leerde wie ik was en dat ik me niet achter iets hoefde te verbergen. Ik had geen drugs nodig om me op mijn gemak te voelen. Ik hoefde geen drugs te gebruiken om erbij te horen. Ik ben mijn eigen persoon en ik leerde mezelf te zijn en je kunt geen groter geschenk krijgen dan te leren wie je bent en je goed te voelen over jezelf.